Even weer een blog van mij na een voor ons drukke zomerperiode. Tom is dagenlang van huis aan het werk met alle tentfeesten dus ik had de zorg over onze drie kinderen. Dat ging redelijk goed, maar veel vaker werd de vloer aangeveegd met mijn mening. Niet één greintje ouderlijk overmacht kon ik bespeuren en na dingen zes keer zeggen gaf ik het regelmatig op. De reactie van Wout, was hiervan feilloos het bewijs: ‘’ Als jij nee zegt doe ik het lekker toch’’.

Maar los van de twee puberpeuters, gaat het goed met Sophie en ze groeit als kool. Ze doet het in ieder geval veel beter dan de spitskolen in mijn moestuin, en dat is maar beter ook. Met drie maanden en ruim zeven kilo op de teller kunnen we wel stellen dat ze weinig tekort komt. De babyvetjes beginnen er weer lekker aan te zitten en ik was vergeten hoe lekker het is om daarin te knijpen.

Wout en Youp genieten volop van de gezelligheid met hun nieuwe babyzusje in huis. Blijkbaar leer je niet meteen alles over baby’s, want de peutervragen vliegen je op de meest onverwachte momenten om je oren.

De meest ingewikkelde vraag kwam eigenlijk vrij vroeg, tijdens mijn zwangerschap, ergens rond de 20 weken. Om je even mee te nemen in het moment: Elke ochtend als Wout wakker is komt hij muisstil aanlopen in onze kamer en vertelt dan dat hij wakker is geworden. Vaak rond een schappelijk uur. Ik hoor hem voortijd ook al wel een beetje rommelen en spelen in zijn kamertje. Echter deze keer lag ik in diepe rust te tukken en hoor ik keihard om zeven uur ’s ochtends in mijn linkeroor: ‘’ Mam, hoe komt die baby er straks eigenlijk uit!!!??’’. Nou, moeders kunnen veel hoor, maar zelfs ik kon zo snel geen pedagogisch verantwoord antwoord bedenken. De week ervoor vroeg hij dit ook, maar toen nam hij nog genoegen met het antwoord ‘’ dan gaan we naar het ziekenhuis en komen we met de baby terug’’. Daar leek meneer dit keer toch echt niet akkoord mee te gaan. Het ‘’vraag maar aan je vader’’ had ook weinig succes. ‘’Die slaapt nog!’’. Alsof het compleet logisch is je moeder wel wakker te maken en je vader te laten slapen.

Ook bij de verloskundige worden de nodige opmerkingen gemaakt, maar de aandacht vasthouden blijkt lastig.  ‘’De baby kijken’’ was eigenlijk na 3 minuten alweer onvoldoende interessant voor de boys. En als je weet dat de baby eet door een slangetje dan is het kennelijk voldoende informatie voor de rest van de dag. Youp vond de echo nog wel even leuk maar kreeg de zwart-wit-grijze massa op het scherm niet ontcijferd. ‘’ Hee, er zit allemaal wit schuim in je buik mama’’ was zijn conclusie en sloot zich snel aan bij zijn broer bij de speelgoedkassa in de hoek.

Wout was verder wel erg bezig met de zwangerschap en hielp voor zijn doen goed mee met de voorbereiding. ’ Mam, we moeten wel een bedje hebben met een hekje, zodat de baby er niet uitvalt!’’. En elke keer als we wat hadden gekocht voor de baby legde hij het bij zijn andere verzamelde babyspulletjes in zijn slaapkamer om er goed op te passen tot de baby was geboren.

In eerste instantie dacht ik dat Youp er veel minder mee bezig was, maar ook hij was van alles aan het vragen. ‘’ Nu gaat de baby drinken hè?’’ en dan wees hij naar mijn borst alsof de binnenkant van mijn lijf één groot zwembad is waar die baby in kan chillen. Hij weet al goed dat baby’s alleen borstvoeding drinken en geen ander eten of drinken mogen. Maar ook de serieuzere vragen passeren de revue; ‘’ Mam, wanneer is de baby dan af?’’. ‘’Ongeveer als je jarig bent’’ blijft voor een peuter van bijna drie een tijdloos concept, want wanneer is dat dan?

Zelfs de echo bij de verloskundige bleek een niet te ontcijferen goed:

Nu hun zusje is geboren vertellen ze aan iedereen alles wat ze weten en hebben geleerd van al die vragen. ‘’ De baby mag nog geen broodjes eten hoor’’, en ‘’als er een blauw streepje op de luier zit dan heeft de baby geplast’’. Soms gaat het nog niet helemaal vlekkeloos omdat er nog wat informatie mist. Toen oma even ging oppassen en Sophie een fles kreeg bleek het toch ook nog wel een beetje ingewikkeld voor Youp: ‘’ Huh een flesje? Oma, heb jij geen borsten?’’. En Wout vroeg laatst nog: ‘’ Mam, hoe ging Sophie eigenlijk plassen in jouw buik? Had ze toen een luier om?’’. Ach, al doende leert men en ik leg het graag nog een keer uit.

Het is prachtig te zien hoe ze een band opbouwen met hun zusje. Ze laten dan ook geen moment ongemoeid om te knuffelen. ‘’Wout, niet TEVEEL kusjes en knuffels geven hè!? ‘’. ‘’ Mam als jij nee zegt doe ik het lekker toch..!’’